mojtaba najafi(مجتبی نجفی)

روایت نکنی، روایت ات می‌کنند

مجتبی نجفی

دانشگاه در ایران به عنوان مهم ترین نهاد دفاع از دموکراسی در برابر دیکتاتوری در تاریخ معاصر ایران مورد تعرض قدرت بوده. بعد از وقوع انقلاب، این تعرض وسیع تر شد. از انقلاب فرهنگی تا سرکوب خونین هیجده تیر هفتاد و هشت تا سرکوب خوابگاه طرشت علامه در سال هشتاد و دو تا سرکوب دانشجویان دانشگاه های تهران در جنبش سبز تا سرکوب نظام مند دانشگاه در جنبش زن، زندگی، آزادی تنها سرفصل های یک ظلم تمام عیار اند.

سرکوب دانشگاه چند بعدی، چند لایه بوده و توحش گارد ویژه و اوباش چماقدار جمهوری اسلامی، تنها رویه ای از این سرکوب پیچیده بوده اند. به عبارتی خشونت علیه دانشگاه فقط به رقص قمه و چماق و تفنگ استبدادیون در صحن دانشگاه یا خوابگاههای دانشجویی محدود نبوده، تعلیق ها و محرومیت های نظام مند، بازنشسته کردن اساتید و جا دادن مشتی سفله نادان در مقام استاد بله قربان گو یک خشونت ساختاری علیه نهاد دانشگاه در ایران است که باید محل اعتراض، بحثهای عمومی و توسعه علم و دانش باشد نه محل جولان بردگان استبداد و نظامیان کت و شلواری و هیات های علمی های دروغین و البته فرصت طلبانی که به وقت مبارزه چهره علمی اند نه شهروند معترض.

از اینرو، ارزشی های جمهوری اسلامی به بهانه تعرض پلیس آمریکا به آزادی اعتراض جنبش دانشجویی در آمریکا، تلاش کرده اند‌ بر سنت شنیع سرکوب دانشگاه سرپوش بگذارند و منکر گارد ویژه و اوباش در صحن دانشگاه در ایران شوند.

اهمیت روایتگری اینجا مشخص می‌شود که اگر ما جنایات حاکمیت علیه نهاد دانشگاه را روایت نکنیم، به جای ما روایت خواهند کرد و بر آن همه جان و زندگی از دست رفته و تحقیر نظام مند دانشجو سرپوش خواهند گذاشت. دانشگاه در ایران تا بوده یا صحنه وحشی‌گری نظامی ها بوده یا تماشای توحش اوباش ارزشی از سوی گارد ویژه. هم لباس یونیفرم نظامی اش در خدمت سرکوب بوده هم لباس شخصی اش. علت هم مشخص است، دانشگاه در ایران مهم ترین نهاد مبارزه با ارتجاع بوده و مهم‌ترین سوژه کین ورزی دیکتاتوری. مسأله اینها هم سرکوب جنبش دانشجویی در آمریکا نیست مسأله اینها توجیه سرکوب سیستماتیک دانشگاه توسط جمهوری اسلامی است. از اینرو جمهوری اسلامی با ادعای غرب ستیزی خود یکی از غربزده ترین نظام های حاکم است چون همیشه از طریق غرب میخواهد خود را توجیه کند اما نه با خوبی های غرب که با نقصان‌هایش.

البته که تقویت جنبش‌های شهروندی در سراسر جهان برای این است که دولتها را اگر رو بدهی کلیت موجودیت شهروند را می بلعند و از اینرو جنبش زن، زندگی، آزادی جنبشی است قوام یافته بر پایه استقلال شهروندی...

از این منظر، چسباندن جنبش زن، زندگی، آزادی به هر دولت خارجی و حرکت در مسیر سلطه، ضدجنبش است و خواسته یا ناخواسته کمک به پروپاگاندای جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی هم خوب می‌داند با یک جنبش مستقل شهروندی روبروست، جنبشی که از نهاد دولت مستقل است، چه نظام سیاسی حاکم بر ایران باشد چه دولتهای خارجی. «زن، زندگی، آزادی»؛ جنبشی است علیه سلطه گری نهاد قدرت به عنوان اشغال کننده عرصه عمومی ایران. کلمات شهروندان مستقل علیه ضدجنبش ها در جنبش زن زندگی آزادی و علیه تحریف‌های جمهوری اسلامی  اگر از نفس بیافتند، روایت سلطه را به جای روایت تحت سلطه غالب خواهند کرد. مای معترض ایرانی در یک جنگ زبانی گسترده با انواع سلطه گری و تعرض نهاد دولت علیه جنبش مستقل شهروندی زن،زندگی، آزادی مواجه است، هر کلمه اش سلاحی است علیه دیکتاتوری حاکم.
https://www.tg-me.com/sg/mojtaba najafi مجتبی نجفی /com.modjtabanajafifrance

www.tg-me.com/sg/mojtaba najafi مجتبی نجفی /com.modjtabanajafifrance/2268

3.3K viewsedited  Apr 29 at 16:07

روایت نکنی، روایت ات می‌کنند

مجتبی نجفی

دانشگاه در ایران به عنوان مهم ترین نهاد دفاع از دموکراسی در برابر دیکتاتوری در تاریخ معاصر ایران مورد تعرض قدرت بوده. بعد از وقوع انقلاب، این تعرض وسیع تر شد. از انقلاب فرهنگی تا سرکوب خونین هیجده تیر هفتاد و هشت تا سرکوب خوابگاه طرشت علامه در سال هشتاد و دو تا سرکوب دانشجویان دانشگاه های تهران در جنبش سبز تا سرکوب نظام مند دانشگاه در جنبش زن، زندگی، آزادی تنها سرفصل های یک ظلم تمام عیار اند.

سرکوب دانشگاه چند بعدی، چند لایه بوده و توحش گارد ویژه و اوباش چماقدار جمهوری اسلامی، تنها رویه ای از این سرکوب پیچیده بوده اند. به عبارتی خشونت علیه دانشگاه فقط به رقص قمه و چماق و تفنگ استبدادیون در صحن دانشگاه یا خوابگاههای دانشجویی محدود نبوده، تعلیق ها و محرومیت های نظام مند، بازنشسته کردن اساتید و جا دادن مشتی سفله نادان در مقام استاد بله قربان گو یک خشونت ساختاری علیه نهاد دانشگاه در ایران است که باید محل اعتراض، بحثهای عمومی و توسعه علم و دانش باشد نه محل جولان بردگان استبداد و نظامیان کت و شلواری و هیات های علمی های دروغین و البته فرصت طلبانی که به وقت مبارزه چهره علمی اند نه شهروند معترض.

از اینرو، ارزشی های جمهوری اسلامی به بهانه تعرض پلیس آمریکا به آزادی اعتراض جنبش دانشجویی در آمریکا، تلاش کرده اند‌ بر سنت شنیع سرکوب دانشگاه سرپوش بگذارند و منکر گارد ویژه و اوباش در صحن دانشگاه در ایران شوند.

اهمیت روایتگری اینجا مشخص می‌شود که اگر ما جنایات حاکمیت علیه نهاد دانشگاه را روایت نکنیم، به جای ما روایت خواهند کرد و بر آن همه جان و زندگی از دست رفته و تحقیر نظام مند دانشجو سرپوش خواهند گذاشت. دانشگاه در ایران تا بوده یا صحنه وحشی‌گری نظامی ها بوده یا تماشای توحش اوباش ارزشی از سوی گارد ویژه. هم لباس یونیفرم نظامی اش در خدمت سرکوب بوده هم لباس شخصی اش. علت هم مشخص است، دانشگاه در ایران مهم ترین نهاد مبارزه با ارتجاع بوده و مهم‌ترین سوژه کین ورزی دیکتاتوری. مسأله اینها هم سرکوب جنبش دانشجویی در آمریکا نیست مسأله اینها توجیه سرکوب سیستماتیک دانشگاه توسط جمهوری اسلامی است. از اینرو جمهوری اسلامی با ادعای غرب ستیزی خود یکی از غربزده ترین نظام های حاکم است چون همیشه از طریق غرب میخواهد خود را توجیه کند اما نه با خوبی های غرب که با نقصان‌هایش.

البته که تقویت جنبش‌های شهروندی در سراسر جهان برای این است که دولتها را اگر رو بدهی کلیت موجودیت شهروند را می بلعند و از اینرو جنبش زن، زندگی، آزادی جنبشی است قوام یافته بر پایه استقلال شهروندی...

از این منظر، چسباندن جنبش زن، زندگی، آزادی به هر دولت خارجی و حرکت در مسیر سلطه، ضدجنبش است و خواسته یا ناخواسته کمک به پروپاگاندای جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی هم خوب می‌داند با یک جنبش مستقل شهروندی روبروست، جنبشی که از نهاد دولت مستقل است، چه نظام سیاسی حاکم بر ایران باشد چه دولتهای خارجی. «زن، زندگی، آزادی»؛ جنبشی است علیه سلطه گری نهاد قدرت به عنوان اشغال کننده عرصه عمومی ایران. کلمات شهروندان مستقل علیه ضدجنبش ها در جنبش زن زندگی آزادی و علیه تحریف‌های جمهوری اسلامی  اگر از نفس بیافتند، روایت سلطه را به جای روایت تحت سلطه غالب خواهند کرد. مای معترض ایرانی در یک جنگ زبانی گسترده با انواع سلطه گری و تعرض نهاد دولت علیه جنبش مستقل شهروندی زن،زندگی، آزادی مواجه است، هر کلمه اش سلاحی است علیه دیکتاتوری حاکم.
https://www.tg-me.com/sg/mojtaba najafi مجتبی نجفی /com.modjtabanajafifrance

BY mojtaba najafi(مجتبی نجفی)